بازیگر فیلم های سینمایی «رسوایی» و «مامان بهروز منو زد» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: متأسفانه نه تنها در مورد منافقین که موارد دیگر نیز شاهد قبح زدایی هستیم و موارد مشابه در تولیدات فرهنگی به شدت اتفاق می افتد. البته مردم به دلیل اینکه خاطرات بدی از منافقین دارند و لطمات و ضربات زیادی از آن ها خوردند دلشان هرگز با آن ها صاف نمی شود اما این مسأله نمی تواند مانع شود تا به صورت ریشه ای بررسی صورت گیرد که چه کسانی و چرا اصرار دارند چنین فیلم هایی ساخته شود و منافقین را تطهیر کنند؟ باید ریشه یابی شود که این افراد چه کسانی هستند و از کجا آمده اند که چهره منافقین را سفید می کنند؟ باید ببینیم اصلاً هدف این ها در سینمای ایران چیست و چگونه به سینما راه یافته اند!

وی سپس با تأکید بر اینکه بسیار تلخ است که برخی ارگان های ارزشی پروژه هایی را در سینما، تئاتر و تلویزیون دنبال می کنند که هیچ هم راستایی با نظام و انقلاب اسلامی ندارد تصریح کرد: چرا باید این ارگان های ارزشی که بودجه های کلانی هم در اختیار دارند به فرعیات بپردازند و اصل ماجرا را گم کنند؟ بنده معتقدم هم مدیران این ارگان ها و هم مدیریت کلان فرهنگی مسیر را کج می بیند و این کج دیدن مسیر سینما را به انحراف کشانده است.

همراه خاطرنشان کرد: بنده احساس می کنم دوستان در شوراهای پروانه ساخت و نمایش هیچ چیز را جدی نمی گیرند! اتفاق بهت آور و عجیب آنجا است که گاهی شنیده و دیده ام که کسانی که فیلمنامه های خوبی علیه منافقین داشته اند آثارشان رد شده و به آن ها اجازه کار نداده اند اما در نقطه مقابل برخی فیلم هایی که در صدد تطهیر کردن منافقین پلید بوده اند اجازه کار گرفته اند.

این سینماگر متذکر شد: به نظرم هم کسانی که در شوراهای متعدد نشسته اند و فیلمنامه ها را می خوانند و دستور ساخت یا حمایت از تولید آن ها را می دهند مقصر اصلی این اتفاق هستند. زنگ خطر در سینما مدت ها است که به صدا درآمده و اینکه دست روی دست بگذاریم و ببینیم چنین افرادی فعالیت می کنند و جلوی آن ها را نگیریم می تواند به یک فاجعه بدل شود.

مدیرعامل پیشین فرهنگسرای «نیاوران» افزود: اگر برای اینکه دل افرادی را به دست بیاورند و آن ها را جذب کنند این چنین شل می گیرند و وا می دهند کاری به شدت خطرناک است. عرصه فرهنگ جدی و پر چالش است و باید با حساسیت زیادی جلو رفت و همه چیز بر می گردد به متولیان عرصه فرهنگ و نظارت و سپس به خود فیلمسازان!

وی ادامه داد: مدیران تمامی ارگان های فرهنگی و سینمای و ارزشی باید یک بازنگری اساسی و کلی در شوراهای شان داشته باشند. رفاقتی برخورد کردن در این مجموعه ها اشتباه محضی است که دودش در چشم همه مردم ایران می رود. نباید کسی که مدیر می شود به خود اجازه دهد که به جای شایسته سالاری رفقایش را در کنار خود به کار بگیرد. باید کارشناسان و متخصصان زبده و امتحان پس داده در این شوراها حضور داشته باشند. حضور افراد غیرمتخصص و غیر متعهد در این شوراها جفا در حق سینما است.

همراه در بخش دیگری از این گفتگو سستی برخی نیروهای انقلابی را نیز یکی دیگر از معضلات این روزهای فرهنگ و هنر کشور برشمرد و در همین خصوص تصریح کرد: گاهی دیده شده که بچه های واقعی انقلابی وقتی وارد جریانات سینمایی می شوند ناخودآگاه در دل آن ها حل می شوند. این در حالی است که اغلب این ها قبلاً بچه هیأتی و حافظ کل قرآن کریم و... بوده اند اما با حضورشان در سینما یک باره فریب زرق و برق آنجا را خورده و تغییر جدی در سبک رفتار و زندگی شان به وجود می آید.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: یک باره می بینیم این ها از سینما چیزهای دیگر را یاد می گیرند؛ از این رو ما نیازمند بحث تربیتی هستیم و باید از نظر اعتقادی روی این افراد کار کنیم. اینکه یک باره این ها بیایند و وارد سینما شوند و در شرایط قرار بگیرند لطماتش بیشتر است. این ها به عنوان بچه حزب اللهی وارد سینما می شوند و شاید یکی دو فیلم هم در مورد شهدا بسازند اما یک باره فازشان تغییر می کند و اهداف اولیه شان را فراموش می کنند چرا که هیچ راهبرد و استراتژی صحیح و اصولی برای آن ها ترسیم و تبیین نشده است و مدیران بالادستی توجهی به آن ها ندارند و رسماً آن ها را به حال خود رها می کنند.